Publicatie Laka-bibliotheek:
Frankrijk als vierde Kernmacht: De nukleaire illusie
| Auteur | Louis Samson |
| Datum | maart 1990 |
| Classificatie | 2.02.0.00/08 (FRANKRIJK - ALGEMEEN) |
| Voorkant | 
|
Uit de publicatie:
INLEIDING Als men het kernwapenarsenaal van Frankrijk met dat van de VS of de USSR vergelijkt, kan Frankrijk een vestzak-kernmogendheid genoemd worden. Evenwel, reeds de huidige Franse kernwapens hebben een explosief vermogen dat voldoende zou zijn om onze aarde onbewoonbaar te maken. Maar terwijl de werkelijk grote nucleaire mogendheden hun onderhandelingen voor althans een gedeeltelijke atomaire ontwapening recentelijk geïntensiveerd hebben en zelfs een resultaat bereikt hebben inzake beperking van het aantal op land gestationeerde middellange- afstandsraketten, wil men van Franse kant de eigen kernwapens niet ter discussie stellen. Integendeel, de Franse plannen behelzen een aanzienlijke uitbreiding van de eigen nucleaire bewapening. Tegen het jaar 2000 moeten er omstreeks 2500 operationele kernwapens voorradig zijn in plaats van de ca. 300 begin jaren tachtig. Hoewel de gevolgen voor de internationale verhoudingen geen hoofdonderwerp vormen in dit geschrift, is het toch van belang twee aspecten alvast te noemen. 1. Het toch niet geheel ondenkbare gevaar van ontwikkeling van een Westeuropese kernmacht, meer dan alleen een consultatie- en coördinatiesysteem tussen Engeland en Frankrijk dat reeds in NAVO verband plaatsvindt, met name dan met participatie van Duitsland. Als vorm van versterking van de zgn. West Europese Unie (de militaire pendant van de oorspronkelijke EEG plus Engeland, Spanje en Portugal) is dat van conservatieve zijde gepropageerd. Waarom zo'n ontwikkeling toch vooralsnog weinig waarschijnlijk is, komt wèl aan de orde: de zeer strikte Franse opvattingen inzake militaire (en overige) souvereiniteit wijzen niet in de richting van toelaten van welke derde dan ook. 2. 'Kleine' kernmogendheden zoals Frankrijk en China (en ook de diverse andere kleinere kernmachten) vormen natuurlijk een obstakel voor een werkelijke kernontwapening op wereldschaal. Het is te verwachten dat Frankrijk -tenzij de Chinezen plotseling hun inspanning op het gebied van kernbewapening weer opvoeren- weldra (omstreeks de eeuwwisseling) China voorbijgestreefd zal zijn. Jammer genoeg is er, ondanks alle jubelklanken over Oost-West-détente, nog lang geen sprake van een werkelijk reduceren van de wederzijdse slagkracht. Afslanken, dat wil zeggen vooral afdanken van verouderde en bijzonder kwetsbare systemen, zal nog wel een tijd doorgaan (mèt fanfare), maar het verschil tussen het niveau van de 'Grote Twee' en Frankrijk blijft nog aanzienlijk. Het principe echter dat de kleine kernmachten mede het niveau bepalen tot waarop de grote eventueel willen ontwapenen blijft van kracht, al is Frankrijk in deze niet de enige 'spelbederver'.
Deze publicatie is alleen op papier bij Laka beschikbaar, niet als pdf.
Publicaties zijn te leen of informeer of we een kopie kunnen maken. Soms, als we tijd hebben, lukt dat tegen kostprijs van de kopieën.