3 JANUARI 1985
Er wordt een bomaanslag gepleegd op een onderstation voor het elektriciteit-transport bij Medemblik in Noord-Holland. Via een ontluchtingskoker van het toilet worden 'behoorlijk zware explosieven' (volgens de Explosieven Opruimings Dienst) naar binnen gegooid. De binnenmuren en een buitendeur worden door de explosie weggeblazen en de eigen stroom- en verwarmingsinstallatie worden zwaar beschadigd. Omdat de aanslag door niemand opgeëist wordt, doet het elektriciteitsbedrijf het af als een uit de hand gelopen nieuwjaarsgrap door 'kwajongens', al zijn ze er zelf toch ook niet echt van overtuigd.

12 JANUARI 1985
Meteen de dag na de kabinetsbesluit om er 'minstens' twee kerncentrales bij te bouwen, is er al een demonstratie in Borssele. Ongeveer 150 mensen steken bij de kerncentrale vuurwerk af, als symbool van wat de voorstanders te wachten staat als ze de plannen door willen zetten.

22 JANUARI 1985
Een snel reagerende portier is er de oorzaak van dat ongeveer 55 mensen die de kernenergieafdeling van het ministerie van Economische Zaken willen bezetten, niet verder komen dan de hal. De draaideur waar ze door heen moeten is door de sprintende portier op slot gedaan. Er wordt nog wel geprobeerd die deur te forceren, maar ondertussen heeft de portier tijd om de andere kant te barricaderen en ook de politie is al snel aanwezig. De bezetting had een reactie moeten zijn op het kabinetsbesluit over de bouw van nieuwe kerncentrales. Na een half uur is er genoeg politie en ontruimen ze de hal. Niemand wordt gearresteerd.

22 JANUARI 1985
Omdat de bezetting van het ministerie van E.Z. niet helemaal gelukt is, wordt er door dezelfde groep een paar uur later een bezetting uitgevoerd bij het kantoor van het Energie Centrum Nederland (Petten), dat ook in Den Haag is gevestigd. Deze lukt wel en tevens worden er een aantal papieren 'gevonden', die echter niets bijzonders bevatten. Aangezien alle deuren op slot zijn gedaan, moet de politie via een raam naar binnen. Ook hier geen arrestaties.

25 JANUARI 1985
"Het succes van het politieoptreden was volledig gelegen in het verrassingseffect. De gehele nacht zat de ME geconsigneerd in busjes op 20 km afstand van de centrale. Met 10 man extra personeel van de Rijkspolitie is afgelopen nacht rond de centrale gesurveilleerd. Ook bevond zich 17 man Rijkspolitie op het terrein van de centrale zelf". Aldus burgemeester Goldberg van Dodewaard in de Telegraaf onder de dreigende kop: 'Dodewaard bestormd'.
Nadat de eerste poging om weer 'voet aan wal' in Dodewaard te krijgen goed gelukt is (de blokkade op 9 november '84), gaat er een groepje bezig om de volgende fase voor te bereiden. Deze zal een stap verder moeten gaan dan een blokkade: een terreinbezetting. Dat is in Dodewaard niet zo gemakkelijk: ten tijde van de massale acties in '80 en '81 is er van het kerncentraleterrein een schier onneembaar fort gemaakt; voor miljoenen guldens zijn er veiligheidsmaatregelen aangebracht. Een andere moeilijkheid is het feit dat de centrale meestal van drie kanten omgeven is door water en de vierde zijde is alleen bereikbaar via kilometers baggeren door weilanden. Bij laagwater is het terrein aan nog één kant bereikbaar. Om op het terrein te komen, moet men door twee rijen hekken (waar honden tussen kunnen lopen), een NATO-prikkeldraad versperring en daarvoor al over een laag hekje en door zo'n 5 meter brede strook met ingegraven scherpe stalen punten waar je slechts heel langzaam en voorzichtig doorheen kunt slalommen.
Zover komen de meeste van de ruim 225 actievoerders/sters die morgen tegen zessen echter niet. De schijnwerpers op het terrein gaan aan en daar achter zijn de schimmen van ME'ers te ontwaren. Gelijktijdig komt er van achteren een groep ME'ers die de demonstranten/es insluiten: uitgelekt! Wat niet in de pers komt is het feit dat de ME in een boerderij zit, precies op de plek waar de groep de uiterwaarden in gaat. Toeval? Het is weliswaar de meest voor de hand liggende plaats, maar tot een paar dagen daarvoor was het de bedoeling om van de andere kant te komen. De meeste mensen hoorden pas op de verzamelplekken dat het plan veranderd was. Duidelijk is dat de politie wil voorkomen dat de activisten/es in de gaten krijgen dat de actie is uitgelekt: de ME wordt aangevoerd in gesloten vrachtwagens en er is geen merkbaar toegenomen activiteit rond de centrale die nacht. Men heeft duidelijk de les van Volkel/Woensdrecht geleerd, waar van te voren bekend werd gemaakt dat men van de actieplannen op de hoogte was (minister president Lubbers op tv!), waardoor op het laatste moment voor een alternatieve actie (Volkel) gekozen werd.
Informanten/infiltranten of gewoon onvoorzichtigheid? Dat blijft onduidelijk. Wel duidelijk is, dat de actievorm (redelijk massale geheime acties) aan een herbezinning toe is én dat de fasegewijze actieplannen rond de centrale in Dodewaard een geduchte vertraging op zal lopen. De derde fase zou, zo was de bedoeling, een openbaar aangekondigde actie moeten zijn.

2 MAART 1985
Door de Basisgroepen tegen Kerngeweld en Militarisme uit het noorden en oosten van het land, wordt een terreinbezetting uitgevoerd bij de UCN in Almelo. Dit ook om aan te tonen dat de actievorm, geheime acties met redelijk veel mensen, nog steeds mogelijk is (na het uitlekken van enkele acties). De ongeveer 70 actievoerders/sters knippen zich een weg door een dubbele rij, elektronisch bewaakte, hekken. Dit terwijl er een afleidingsmanoeuvre plaats vindt aan de andere kant van het terrein, om de bewakingsdienst te misleiden. De demonstranten/es lopen over het terrein naar de hoofdpoort waar spandoeken worden opgehangen en leuzen gekalkt. Het is de bedoeling om na een half uur weer van het terrein af te gaan, maar de politie staat voor de in de hekken geknipte gaten en laat niemand er uit. Een demonstrant wordt door een politiehond gebeten bij een poging om toch door het gat te kruipen. Na enig aandringen en overleg mag iedereen toch het terrein verlaten. Men loopt naar de busjes die een kilometer verderop geparkeerd staan en de pers is al weer op weg naar huis/redactie, als de inmiddels aardig gegroeide politiemacht alsnog de opdracht krijgt om zoveel mogelijk mensen te arresteren. Mensen worden in politiebusjes gesleurd, busjes worden in de stad achtervolgt en klemgereden. Volkomen willekeurig worden 24 mensen gearresteerd en meteen in verzekerde bewaring gesteld, waarna foto's en vingerafdrukken worden gemaakt. Van 17 mensen kan niet bewezen worden dat ze op het UCN-terrein zijn geweest en ze worden dan ook 's nachts om drie uur weer vrijgelaten. Zeven mensen blijven in voorarrest tot de snelrecht procedure op 13 maart. Althans dat is de bedoeling.

9 MAART 1985
Omdat Borssele één van de meest voor de hand liggende locaties is voor de bouw van één of meer kerncentrales en tevens voor de interim-opslag van radioactief afval (50 tot 100 jaar), wordt er door ruim 1500 mensen tegen deze plannen gedemonstreerd in Middelburg. Het is één van de grotere demonstraties in Zeeland tegen kernenergie, zeker omdat deze een regionale opzet heeft en er vrijwel geen mensen van buiten Zeeland deelnemen.

13 MAART 1985
Elf dagen na de terreinbezetting van de UCN door 70 mensen van de Basisgroepen, vindt er in Almelo een snelrechtprocedure plaats tegen 7 arrestanten. Daarvan heeft één er negen dagen vastgezeten en de andere zes, vier dagen. De officier van justitie eist 5 weken (waarvan 3 voorwaardelijk) voor openlijke geweldpleging. Ze worden veroordeeld wegens erfvredebreuk tot 9 dagen waarvan 5 voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaar. Drie van de zeven gaan in hoger beroep, waar het vonnis van de politierechter overgenomen wordt.
Tijdens het proces is er een demonstratie/manifestatie. Ondanks de zeer korte voorbereidingstijd komen er 200 mensen op af. Na afloop van de manifestatie wordt er aan de portier van de UCN een dagvaarding overhandigd. [lees het hier] Uit de verklaring van één van de arrestanten: "Verzet begint niet met grote woorden, maar met kleine daden".

27 MAART 1985
Terwijl er in de Provinciale Staten van Gelderland een interpellatie plaats vindt over de opslag van radioactief afval in de provincie, komt er bij het provinciehuis een bommelding binnen, die opgeëist wordt door KAK (Kritische Arnhemmers tegen Kernenergie). De vergaderzaal wordt ontruimd, maar er wordt niets gevonden, Later wordt er in een damestoilet twee pakken griesmeel, een batterij en een verklaring gevonden. Twee pakken griesmeel, omdat Molly Geertsema (voorzitter van de commissie die de locatie aan moet wijzen voor de interim-opslag van het afval) heeft verklaard dat een griesmeelfabriek gevaarlijker is dan een kernafvalopslagplaats.

8 APRIL 1985
Voor de vierde keer 'Geen Vrede met Kernenergie' bij de verrijkingsfabriek in Almelo. Hoewel het Twents Energie Komitee zich inmiddels heeft opgeheven komen er toch nog ruim 700 mensen af op de manifestatie. Het zal het laatste jaar zijn.

10 APRIL 1985
De Commissie Geertsema gaat op toernee. Deze commissie zoekt een locatie voor de opslag van laag-, middel- en hoogradioactief afval. Een gedeelte van dat afval werd eerst in zee gedumpt, maar sinds 1983 tijdelijk (5 á 10 jaar) opgeslagen bij het ECN in Petten. Het hoogactief afval komt begin jaren negentig terug uit de opwerkingsfabrieken van Sellafield (Windscale) en La Hague. Geertsema moet nu een plek zoeken waar al dat afval 50 tot 100 jaar opgeslagen kan worden, voordat het definitief opgeborgen moet worden.
Er zijn nog 12 mogelijke plaatsen voor deze interim-opslag, die Geertsema nu per provincie gaat bezoeken. Het eerst is Friesland aan de beurt. Voor het provinciehuis hebben zich demonstranten/es verzamelt om hun ongenoegen met deze plannen kenbaar te maken.

16 APRIL 1985
De commissie Geertsema bezoekt Groningen. Vijftig mensen demonstreren tegen zijn plannen en tegen zijn uitspraak dat griesmeel gevaarlijker is dan kernafval. Met deze uitspraak kreeg hij weliswaar de lachers op de hand, maar erg serieus wordt hij niet meer genomen. Overal waar hij komt wordt hij geconfronteerd met griesmeel. Zo ook in Groningen.

19 APRIL 1985
"Afval tegen Afval". Onder dit motto storten mensen uit de Basisgroepen tegen Kerngeweld en Militarisme een vrachtwagen vol afval op het plein voor het provinciehuis in Den Bosch. Over dit afval wordt een spandoek gelegd, met daarop de tekst: 'Brabant hup, in de atoomklup'. Ook worden er pamfletten uitgedeeld. Dit alles omdat Noord-Brabant opgezadeld dreigt te worden met het radioactief afval én met nieuwe kerncentrales op het industrieterrein Moerdijk, door een actieve lobby van onder andere de Commissaris van de Koningin Van Agt.

1 MEI 1985
Bij het gemeentehuis van Smallingerland, één van de 12 mogelijke plaatsen voor de interim-opslag van kernafval, demonstreren ruim 100 mensen als Geertsema op bezoek komt. De gemeenteraad heeft kort daarvoor een motie aangenomen waarin de opslag van radioactief afval onmogelijk wordt gemaakt.

1 MEI 1985
In het kader van de 'Dag tegen multinationals', een wereldwijd initiatief van vooral anti-militaristische en anti-imperialistische groepen, wordt in Amsterdam ook actie gevoerd bij het kantoor van Comprimo. Dit bedrijf is een belangrijke lobbyist voor de nieuwe kerncentrales. Het is een ingenieursbureau en een samenwerkingsverband van RSV, Shell, VMF en SHV. Bij het kantoor worden ruiten ingegooid.

18 JUNI 1985
Terwijl er in de Tweede Kamer gedebatteerd wordt over het kabinetsbesluit om er minstens 2 kerncentrales bij te bouwen, bezetten enkele mensen van de Vereniging Milieudefensie en de Basisgroepen het dak van een kantoor van de Provinciale Noord-Brabantse Electriciteits Maatschappij (PNEM) in Den Bosch. De PNEM is één van de belangrijkste ijveraars voor nieuwe kerncentrales. Van 10 tot half 1 wordt het dak bezet gehouden. Er wordt een spandoek goed zichtbaar aan de dakrand bevestigd, met daarop de leus: 'Kettingaktie tegen Kernreaktie'. Iedereen verlaat vrijwillig zijn/haar hoge positie.

19 JUNI 1985
Voor de villa van Van Agt wordt een lading huisvuil gestort, omdat hij ijvert voor één of meer kerncentrales op het industrieterrein Moerdijk.

21 JUNI 1985
Zonder twijfel de meest spraakmakende antikernenergie actie uit de periode na Dodewaard '81, vindt plaats in de nacht van 20 op 21 juni in Den Haag. In het ministerie van economische Zaken wordt ingebroken op de afdeling van 't Directoraat-generaal voor Energie.
Zes postzakken papier 'verhuizen', zakken vol dossiers, brieven, notulen, notities, agenda's, etc. De groep die de diefstal pleegt noemt zich 'De Wraak van Jhr. Mr. De Brauw', naar de voorzitter van de stuurgroep die de Brede Maatschappelijke Discussie organiseerde. De Brauw had zich 'teleurgesteld' uitgelaten toen bleek dat het kabinet, ondanks de duidelijke uitslag van de BMD, van plan was om kerncentrales te gaan bouwen.
Een paar dagen na de inbraak komt al de eerste onthulling: de kernenergielobby pleit voor deelneming in de bouw van een tweede snelle kweekreactor. Als er niet snel een positief besluit daar over genomen wordt, zal de nucleaire industrie orders mislopen voor onderzoek en bouw. Hoewel het kabinet dit voorstel liever niet in de Tweede Kamer aan de orde stelt, een meerderheid is waarschijnlijk tegen, reserveren ze al wel geld voor een onderzoeksprogramma en zetten daarmee de Kamer buitenspel.
Uit de volgende serie documenten(gepubliceerd in Bluf! 11-7) blijkt dat de minister van Economische Zaken Van Aardenne en Van Agt, de Commissaris van de Koningin in Noord-Brabant, onderling al hebben besloten dat de nieuwe kerncentrales in Borssele en Moerdijk gebouwd zullen worden  [document 1]   [document 2] De Vereniging Milieu Defensie eist naar aanleiding hiervan de heropening van het Kamerdebat over de bouw van nieuwe kerncentrales, omdat deze brief nog vóór dat debat is geschreven en goedgekeurd werd door Van Aardenne. CDA en VVD vinden de uitlatingen weliswaar ongelukkig, maar zien geen aanleiding in heropening.
In hetzelfde nummer van Bluf! een onthulling over een 'blanco-cheque' van Van Aardenne aan de Hoogovens-dochter Aldel: f 500.000.000,- extra steun en de garantie dat de kosten van een eventuele sluiting door de staat betaald zullen worden. Van Aardenne bijt vervolgens van zich af, door het publiceren van de gestolen stukken een 'schandelijke zaak' te noemen: "Ik meen dat de kranten er goed aan hadden gedaan als ze dat materiaal niet gepubliceerd hadden (...) Het is een aansporing om meer Watergate's in Nederland te krijgen en dan heb je mooi nieuws."{NRC, 12 juli 1985]  Hiermee te kennen gevend dat hij van nog meer geheimen weet die het daglicht niet kunnen verdragen. Ondertussen wordt door de officier van justitie meegedeeld dat men maatregelen overweegt tegen het weekblad Bluf!, omdat ze, onder de kop 'Inbreken kan iedereen', de namen, adressen en vakantieperiodes publiceert van hoge ambtenaren. Begin '87(!) wordt de drukker van dat Bluf!-nummer verantwoordelijk gesteld voor die uitgave, omdat ze niet kunnen zeggen wie verantwoordelijk is voor het desbetreffende nummer.
Tot in het Algemeen Dagblad aan toe verschijnen ingezonden brieven waaruit duidelijk blijkt dat de inbraak bij E.Z. weliswaar afgekeurd wordt, maar dat men nog veel verontrustender vindt dat er inbraken voor nodig zijn om geheime afspraken aan het licht te brengen. Door D'66 wordt het aftreden van Van Aardenne geëist, maar dat gaat niet door, al is 57% van de nederlandse bevolking het met deze eis eens. Uit diezelfde enquête blijkt dat 58% tegen de bouw van nieuw kerncentrales is en maar 26% vóór.
De derde serie onthullingen (gepubliceerd 25-8) gaan over pogingen om de inspraak procedures te vermijden/versnellen met de betrekking tot de bouw van kerncentrales. Daarbij wordt het duidelijk dat de voorlichters in het rondreizend PKB-circus (Planologische Kern Beslissing) van 2 t/m 6 september, f 1500,- per avond (exclusief reis- en verblijfkosten) verdienen. Hoewel Winsemius (de minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer) blijk gaf van zijn ontsteltenis dat hij was gepasseerd in afspraken tussen staatssecretaris Van Amelsfoort en het Industrie en Havenschap Moerdijk over het afslaan van afval aldaar, wordt uit vertrouwelijke notities duidelijk dat hij van die afspraken wel degelijk op de hoogte was en dat zelfs een gedeelte van het geld (20 miljoen) van zijn ministerie afkomstig is.
Verder gaan er nog onthullingen over de gasprijzenpolitiek, de aanbeveling om meer aardgas te exporteren omdat dat de komst van meer kerncentrales noodzakelijk maakt, en over de afspraken rond de orders voor de nieuwe centrales met Frankrijk, die bereid zouden zijn het afval uit Borssele en Dodewaard op te slaan. Die geheime contacten zijn echter door het uitstellen van de bouw in verband met Tsjernobyl (april '86) afgebroken, aldus een woordvoerder van het ministerie van Economische Zaken later.
Door de inbraak is heel wat smerigheid boven tafel gekomen en dat heeft de antikernenergie beweging ongetwijfeld een flinke impuls en de atoomlobby een flinke deuk opgeleverd.

21 JUNI 1985
Ruim 100 mensen demonstreren bij het provinciehuis van Noord-Brabant in Den Bosch tegen de plannen om op het Industrieterrein Moerdijk één of meer kerncentrales te bouwen. Aan Van Agt (Commissaris van de Koningin in Noord Brabant) en de Provinciale Noord-Brabantse Elektriciteit Maatschappij (PNEM) worden petities aangeboden. De Provinciale Staten gaan toch akkoord met het voorstel en geven toestemming voor de bouw.

21 JUNI 1985
In de vroege morgen een felle flits en een harde knal in de Dordtse Kil: kortsluiting in een hoogspanningsleiding.
Viereneenhalf jaar na de eerste publiciteit doet Verzetsfront Willy Wortel en de Lampjes weer van zich spreken. De Binnenlandse Veiligheids Dienst onderschept een video waarop wordt uitgelegd en voorgedaan hoe er kortsluiting kan worden veroorzaakt in hoogspanningsleidingen. De onderschepte video is één van de 17 kopieën die in omloop zijn gebracht. Ook de brochure 'Sabotage in je vrije tijd' wordt opnieuw uitgebracht. Nijpels (VVD) eist van het Openbaar Ministerie dat zij stappen onderneemt tegen de verspreiding van en de mensen áchter de brochure en video. Behalve dat het O.M. dat toezegt is er nooit meer iets van vernomen. Ook van het verzetsfront zelf wordt weinig vernomen. Behalve de gelukte actie in de Dordtse Kil zijn er geen concrete aanslagen bekend geworden. De Telegraaf komt op 1 augustus '85 met een artikel onder de kop: 'Stroomnet in N-Brabant extra bewaakt na sabotage'. In dat artikel wordt geen plaats en tijd genoemd, maar wordt wel toegegeven dat het gebeurd. Ook begin '85 verzuchtte Van Wijk (voorlichter van de SEP) al: "Ik denk intussen dat er vaak meer loos is dan de politie wil toegeven. Er gebeuren vervelende dingen die niet in de publiciteit zijn gebracht en waarover ik ook nu niets zal zeggen". Het is dus zeer aannemelijk dat het saboteren van hoogspanningsleidingen vaak voor komt. In '81 was ook al bekend dat de pers geen aandacht aan deze actievorm schonk en persverklaringen belanden dan ook in de prullenbak van de redactie (of op een BVD-bureau).

28 JUNI 1985
Ruim 50 mensen uit BONK en de Basisgroepen bezetten de vergaderzaal van het provinciehuis in Arnhem. Ze overhandigen een petitie waarover eerst uitgebreid vergaderd wordt. In die petitie staat o.a. dat de kerncentrale in Dodewaard dicht moet; dat er geen kernafval in de provincie opgeslagen mag worden; dat de KEMA moet stoppen met nucleair onderzoek; dat de fusie tussen de PGEM en de IJsselcentrale afgelast moet worden en dat er een proces begonnen moet worden tegen het opstarten van de kweekreactor in Kalkar. Na een paar uur 'vergaderen' verlaten de bezetters/sters het provinciehuis en de politie treedt niet op.

begin JULI 1985
Nucon BV is een firma die zich bezig houdt met kernenergie. Ze zijn betrokken bij de bouw van Kalkar en de lobby voor een extra snelle kweekreactor. "Met een aantal mensen hebben we hun duidelijk gemaakt dat we van hun smerige aktiviteiten niet zijn gedient. Verschillende verfbommen kleuren het gebouw wat bij", aldus het persbericht van 'De achter kleinkinderen van De Brauw'.

15 JULI 1985
De "neven en nichten van Jhr.Mr. de Brauw' stichten brand in het kantoor van Nucon in Amsterdam, omdat het bedrijf betrokken is bij Kalkar en de lobby voor nieuwe kerncentrales. Hoewel duidelijk is dat een groet meerderheid geen kernenergie wil, is er toch een besluit van het kabinet, en dat is "een klap in het gezicht van diegenen die nog een sprankje hoop koesterden voor de integriteit van de parlementaire demokratie". "De jarenlange strijd tegen kernenergie met alle denkbare legale middelen hebben we verloren," aldus de persverklaring. "Daarom blijft er voor ons nog maar een weg open (…): Dat is de weg van het effektieve verzet. Wij roepen dan ook een ieder op om autonome strijdgroepen te vormen en toe te slaan bij instanties die ons kernenergie door de strot willen drukken".

2 SEPTEMBER 1985
Van 2 t/m 6 september zijn er inspraakavonden voor de Planologische Kern Beslissing in de 5 mogelijke vestigingsplaatsen voor nieuwe kerncentrales. Dit inspraakcircus wordt gepresenteerd door Hans Sleeuwenhoek (óók NCRV) en in een panel zitten 6 deskundigen, waaronder Verbergh (directeur-generaal Energie van het ministerie van Economische Zaken), Versteeg (kernfysische dienst) en Barendrecht (directeur Ruimtelijke Ordening van VROM). De discussie op die avonden kan niet meer gaan over de vraag óf er kerncentrales gebouwd moeten worden, maar over wat de 'meest geschikte' locatie is om ze te bouwen. Met de BMD nog vers in het geheugen zal duidelijk worden dat men van dit soort inspraak niet gediend is.
De eerste avond is in Heinkenszand (locatie Borssele). De ongeveer 500 aanwezigen laten zien dat de weerstand groot is. Met grote oren op ("Wij laten ons geen oor aannaaien") en door het produceren van veel lawaai verstoren ze de avond.

3 SEPTEMBER 1985
De volgende avond is het PKB-circus in Zevenbergen (Moerdijk), waar ruim 1000 mensen de sporthal doen uitpuilen. Tijdens het draaien van de voorlichtings cq. propagandafilm wordt er door een ijverige thuiswerker/sters een bordje voor de projector gehouden, waardoor op het scherm het woord 'gelul' te lezen is; een korte, krachtige maar doeltreffende evaluatie van de inspraak. Na verloop van tijd wordt het podium waarop het panel zit bezet en wordt er geëist dat er gepraat gaat worden over hoe het best de kerncentrales tegen te houden zijn. De avond verloopt op deze manier zeer onrustig.

4 SEPTEMBER 1985
De Noord-Oost Polder is de volgende in de rij voor het rondreizend inspraakgezelschap. Ruim 500 mensen veranderen de avond in een chaos: het projectiescherm wordt eerst 90 graden gedraaid en later verwijderd, het panel wordt door een groot spandoek onzichtbaar gemaakt, stinkbommen ontploffen en het panel druipt af. Na een uur stormt er opeens politie naar binnen en verwijderen zeer hardhandig mensen die voor het podium staan. Het panel komt terug, maar veel succes hebben ze (alweer) niet.

5 SEPTEMBER 1985
Donderdagavond: de lokatie Maasvlakte is aan de beurt. In de sporthal De Dukdalf in Den Brielle zijn 500 mensen present. De film wordt gesaboteerd, eerst door een bord voor de projector te houden en later door steeds de stekker uit het stopcontact te trekken. Een deel van de aanwezigen verlaat de zaal voor een alternatieve voorlichtingsbijeenkomst. Als Verbergh de vraag: "Als we hier om ons heen kijken zien we al genoeg rotzooi, moet daar dan nog meer bij?" met een grapje wil af doen ("Het is hier in de zaal inderdaad een zooitje") krijgt hij een glas water over zich heen. De politie grijpt meteen genadeloos in. Een vrouw wordt bewusteloos in een wurggreep afgevoerd en iemand wordt twee tanden uitgeslagen, hetgeen een persfotograaf doet verzuchten: "Als je op een voorlichtingsavond je mond open doet, slaan ze de tanden uit je bek".

6 SEPTEMBER 1985
De laatste PKB-avond in Uithuyzen (lokatie Eemshaven) in Groningen. Ruim 400 mensen binnen en enkele tientallen, door politie met honden op afstand gehouden, buiten ('de zaal is vol'), maken duidelijk dat ook in de Eemshaven het verzet tegen kernenergie groot is. De eis van de zaal om 2 tegenstanders/sters van kernenergie in het panel op te nemen, wordt niet gehonoreerd, waarna de rest van de avond gesmoord word in lawaai.
Vijf avonden PKB-inspraak ('een zuiver planologische discussie', werd elke avond weer geroepen), betekend vijf avonden verzet.

23 SEPTEMBER 1985
De actiegroep Joker breekt in bij de Rotterdamse Droogdok Maatschappij (RDM) in Rotterdam. Boven het kantoor bevindt zich de min of meer geheime afdeling 'Research & Development' van Nucon. Nucon is een bedrijf dat nucleaire-projecten ontwerpt en tekent. Door de zware beveiliging van de bovenverdieping komt Joker niet waar men wezen wil. Wel worden er bij de RDM een aantal offertes meegenomen over de levering van een nieuw type kanon aan Griekenland en Turkije.

2 OKTOBER 1985
Onder het motto "Winsemius kan de pot op!" krijgt de minister een wc-pot aangeboden van vertegenwoordigers/sters van de 12 steden waar de mogelijkheid bestaat, dat er kernafval opgeslagen wordt. Later wordt door de Commissie Geertsema Borssele aangewezen als de plaats waar de interim-opslag voor al het Nederlandse radioactieve afval moet komen. De definitieve opslag is nog steeds onduidelijk: zoutkoepels? Het buitenland?

4 OKTOBER 1985
"Bijgaand treft u een kleine hoeveelheid lichtradioactief afval aan. Wat u er mee moet doen, weten wij ook niet. Het is eigenlijk hetzelfde als radioactief afval. Wat we daarmee aan moeten, weet ook niemand". Van Agt, Van Rooij (directeur PNEM) en De Jong (voorzitter Industrie- en Havenschap Moerdijk), krijgen deze brief en een pakje thuis bezorgt. Het is afkomstig van de 'Griesmeelfabrikanten tegen Kernenergie', omdat "we de naam van ons gezonde product bedoezeld achten". Alle drie geadresseerden zijn actieve lobbyisten voor kerncentrales op de Moerdijk.

5/7 OKTOBER 1985
De eerste meerdaagse anti-kernenergie actie na Dodewaard-II in september 1981.
Het lijkt steeds duidelijker dat het industrieterrein in Moerdijk de plaats wordt waar minstens één kerncentrale gaat verrijzen, plus de centrale interimopslag van het radioactief afval (de COVRA). Daarom een bezetting van (een deel van) het industrieterrein. De actie is ook bedoeld om de brabantse antikernenergie groepen een hart onder de riem te steken en te stimuleren. Tevens wordt het aangekondigd als een voorschot op de terreinbezettingen die zullen volgen als met de bouw begonnen wordt.
De actie begint op zaterdag met een demonstratie vanaf het NS-station Lage Zwaluwe, waaraan zo'n 500 mensen deelnemen. 's Avonds zijn er 700 mensen op het kamp, meer dan waar van te voren op gerekend is. Ook de plaatselijke groepen zijn redelijk vertegenwoordigd, al werd in de voorbereiding de weerstand duidelijk tegen de basisgroepen getuige de opmerking van de antikernenergie groep Moerdijk, die liet weten dat "als de basisgroepen komen, de luiken voor de ramen gaan".
Iedereen die het kamp op en af gaat word door de politie uitgebreid gefotografeerd, elk nummerbord wordt genoteerd en de aanwezige filmploeg van de politie doet haar uiterste best om iedereen op het celluloid te vereeuwigen. Zondagmorgen is er een 'versier-actie' van de Moerdijkbrug. Even wordt geprobeerd de zesbaansweg te blokkeren, maar de overmacht aan politie verhindert dat. 's Middags wordt de weg door een langzaam rijdende stoet busjes en auto's versperd waardoor een enorme file ontstaat. Gepland is een picknick in de tuin van de minister van Economische Zaken Van Aardenne in Dordrecht. Van Aardenne die, zo blijkt uit de door 'De Wraak van Jhr. Mr. De Brauw' gestolen documenten, op zeer slinkse wijze de kerncentrales door wil drukken. Het eilandje waar hij op woont is echter hermetisch afgesloten; zelfs het veer dat daar aankomt is uit de vaart gehaald, een ophaalbrug staat omhoog en de enige andere weg is door politie afgesloten. De ME (250) is op korte afstand aanwezig. Door de afspraak dat een confrontatie vermeden moet worden, wordt er door de ruim 500 mensen vóór de politie afzetting gepicknickt. Bij gebrek aan Van Aardenne zelf, wordt een petitie aan een willekeurige agent overhandigd.
's Maandags is er een 'doodval actie' om 12 uur (als de BB-sirenes gaan), bij het kantoor van het Industrie- en Havenschap Moerdijk. Meegebrachte poppen van stro worden in brand gestoken, wat prachtige foto's oplevert. [foto]
Iedereen is zeer tevreden over het verloop en de opkomst van het actieweekend en de publiciteit is ook goed, behalve een zeer tendentieus artikel in de Volkskrant. De overheersende mening is toch dat de AKB met deze actie een stuk goodwill heeft gekweekt en dat de vooroordelen tegen de basisgroepen zijn verdwenen.

1 NOVEMBER 1985
Bij twee kantoren van de IJsselcentrale in Zwolle worden brandbommen naar binnen gegooid. Eén lont dooft en de schade is daar klein, maar de andere, in het hoofdkantoor, veroorzaakt brand en de schade is groot: f 100.000,-. Ook wordt er op ander gebouwen van de IJC leuzen gekalkt tegen kernenergie. Een week later worden de aanslagen opgeëist door de tot dan toe onbekende groep AGIT. Ze zijn gepleegd tegen de pogingen van het elektriciteitsbedrijf een kerncentrale te mogen/kunnen bouwen in de Noordoostpolder.

21 NOVEMBER 1985
Tijdens een vergadering van de RARO (Raad van Advies voor Ruimtelijke Ordening) ligt het in de bedoeling van Van Rooij (directeur van de PNEM) om Moerdijk te verkopen als de meest geschikte locatie voor nieuw te bouwen kerncentrales. Tegenstanders/sters zorgen er voor dat dat niet gebeurt. Door lawaai en door het saboteren van licht en geluid, gaat het verkooppraatje de mist in.

11 DECEMBER 1985
In de Provinciale Staten van Gelderland wordt gepraat over het voorstel van Gedeputeerde Staten om in te stemmen met de bouw van een kerncentrale in de Noordoostpolder door de EPON (ontstaan uit een fusie tussen de IJsselcentrale en de PGEM). De ingang van het provincie huis in Arnhem wordt geblokkeerd door liggende mensen , onder het motto: "Kiezen voor kernenergie is over mensen heen lopen". Binnen wordt de vergadering na de opening meteen weer geschorst, omdat vanaf de publieke tribune een verklaring voorgelezen wordt en pamfletten naar beneden de vergaderzaal in worden gegooid. Als de vergadering weer gestart wordt, blijkt al snel dat de meerderheid instemt met de eventuele bouw van een kerncentrale in de Noord-Oost polder.

11 DECEMBER 1985
De Raad van Advies voor de Ruimtelijke Ordening (RARO), vergaderd in het Haagse Congresgebouw over de vestigingsplaatsen voor de nieuwe kerncentrales. Borssele wordt als meest geschikt en de Moerdijk (tot dan toe zwaar favoriet) als minst geschikte vestigingsplaats aangewezen.
Zo'n 60 mensen verstoren de vergadering: ze vinden dat álle plaatsen ongeschikt zijn voor kerncentrales. De actievoerders/sters laten ballonnen piepend leeglopen, lachen fluiten, maken kortom veel lawaai. Als de voorzitter (Wiegel) waarschuwt wordt het weer even wat rustiger, maar niet lang daarna zwelt het lawaai weer aan. Na dit spelletje zo lang mogelijk gespeeld te hebben, worden ze door de politie ontruimd. Dam wordt geprobeerd kortsluiting te maken en de geluidsapparatuur te saboteren. Buiten worden ze door de politie nog verder verspreidt als ze proberen bij de ramen van de vergaderruimte te komen. [foto]