Volgens het Quarterly Uranium Market Report over het afgelopen kwartaal zou het tekort aan verrijkt Europees uranium opgevangen kunnen worden met ‘overfeeding’. Hierbij gebruiken verrijkingsfabrieken meer natuurlijk uranium om dezelfde hoeveelheid uranium te verrijken. Dat wil zeggen: het kost minder verrijkingsarbeid – uitgedrukt in SWU – om dezelfde hoeveelheid verrijkt uranium te produceren maar er blijft meer splijtbaar uranium-235 achter in de verarmd uranium tails. Naast dat het natuurlijk een verspilling van zeldzame grondstoffen is, ken overfeeden ook weer haar eigen problemen. Zo is is er er meer natuurlijk uraniumhexafluoride nodig, waarvoor er te weinig conversiecapaciteit is. Verder blijft er meer verarmd uranium over, waarvoor de (eind)opslag duur is. Tenminste, nu het niet meer naar Rusland vervoerd lijkt te kunnen worden.
Ondertussen ligt de Mikhail Dudin sinds woensdagmorgen in de Waalhaven in Rotterdam.