Volgens de Belgische organisatie verantwoordelijk voor radioactief afval NIRAS kan het hoogradioactief afval opgeslagen worden in kleilagen; zowel de Boomse als de Ieperse Klei. Het FANC, de nucleaire toezichthouder, vindt dat de verschillende geologische lagen in België onvoldoende zijn onderzocht op geschiktheid. FANC wil een veiligheidsanalyse zien waaruit blijkt dat weinig verharde klei voldoende garanties biedt om gedurende vele tienduizenden jaren het hoogradioactieve kernafval volledig af te zonderen van de buitenwereld.
NIRAS op haar beurt is het niet eens met de plannen van de overheid. Die wil eerst kijken naar geologische geschiktheid en dan naar een locatie. NIRAS denkt dat er dan te veel locaties afvallen (lees: hartelijk bedanken voor de eer) en wil eerst kijken naar locatie die willen en dan pas naar geologische geschiktheid.
In Nederland heeft Laka een aantal procedures gevoerd rond het Nationale Programma en het beleid dat er pas over 100 jaar een eindberging hoeft te zijn. De in het Nederlandse Programma aangekondigde Klankbordbord is bezig vorm te krijgen. De kwartiermaker daarvoor, Jan Paul van Soest, heeft op dit moment oriënterende gesprekken met ‘het veld’.
Recent heeft Laka namens een aantal mensen die door middel van zonnepanelen (of windmolens) zelf elektriciteit opwekken en leveren aan het net een klacht ingediend bij de Europese Commissie omdat bij de opslag van kernafval sprake zou zijn van illegale staatssteun. Er is weliswaar een fonds voor eindberging, maar de kosten van (de weg naar) eindberging zijn onduidelijk. Dit terwijl de financiële risico’s niet bij de vervuilers –de kernafvalproducenten- liggen, maar zijn overgenomen door de staat (Covra). En dat is niet toegestane staatssteun.