Het gaat om de zitting van 1 november 2017 waarin de in 2016 afgegeven revisievergunning afgegeven door de nucleaire toezichthouder ANVS bestreden wordt. Volgens Laka en Greenpeace had voor de revisievergunning een milieueffectrapport moeten worden opgesteld. De Provinciale Zeeuwse Courant (PZC) had toen een aardig verslag van de zitting. De belangrijkste reden voor vernietiging van de revisievergunning was, volgens ons, het ontbreken van een milieueffectrapportage.
Vanmorgen eindelijk de uitspraak. Niet geheel heel onverwacht, maar wel tot onze teleurstelling, worden alle beroepsgronden van zowel Greenpeace als Laka afgewezen.
Dat houdt wel in dat het nu blijkbaar juridisch mogelijk is om een kerncentrale 20 jaar langer in bedrijf te houden zonder naar de milieueffecten daarvan te kijken. Het kon niet met de vergunning voor de Long Term Operation omdat de LTO “niet tot gevolg [heeft] dat binnen de KCB feitelijke wijzigingen plaatsvinden” en nu –bij de eerst afgegeven vergunning ná de bedrijfsduurverlenging- zegt de Raad van State dat het niet hoeft omdat het hier niet om de LTO-vergunning gaat: “Bij het besluit van 18 maart 2013 is reeds vergunning verleend ten behoeve van de zogenoemde Long Term Operation (…). De LTO-vergunning is met de uitspraak van de Afdeling van 19 februari 2014, onherroepelijk geworden”.
Dat blijft toch wel een beetje raar. Nederland kijkt veel en graag naar België als het land waar veel vreemde beslissingen genomen worden, maar dit kan allemaal in eigen land.
Het wachten is nu op een uitspraak van de Aarhus Convention Compliance Committee, waar Greenpeace al in 2014 een zaak tegen de Nederlandse overheid heeft aangespannen wegens te povere m.e.r.-regels voor kernenergie. Nu blijkt maar weer dat dat nodig is.