In het Convenant uit 2006 om de kerncentrale Borssele tot en met 2033 in bedrijf te houden, is als een van de voorwaarden gesteld dat de kerncentrale tot de 25% veiligste van het type moet behoren. Daartoe is een Benchmark Commissie samengesteld, die dat moet beoordelen. Op het eerste rapport, uit september 2013, was veel kritiek, onder meer van Laka wat betreft systematiek en geheimhouding van de onderzoeksresultaten. Omdat veiligheid overal anders wordt beoordeeld en er dus ook geen ranglijst is van de ‘veiligste kerncentrales’, moest de commissie iets verzinnen om zo’n ranglijst toch min of meer mogelijk te maken.
Onlangs is het tweede rapport verschenen, met ongeveer de zelfde systematiek en daarmee ook dezelfde gebreken. Laka heeft bij het vorige rapport veel moeite gedaan de achterliggende gegevens van het rapport openbaar te krijgen - onder andere toen bleek dat Borssele slecht scoorde op de IAEA-ranglijsten over veiligheid, opdat een peer review mogelijk zou zijn. Zonder duidelijk resultaat.
Alhoewel dhr. Nabuurs, voorzitter van de Benchmarkcommissie aan Laka schrijft zich “bewust” te zijn “van het belang van transparantie” en belooft “bij het schrijven van het tweede openbare rapport” daar “ook weer aandacht aan [te] geven”, is dat kennelijk toch niet gelukt. Het resultaat van de tweede benchmarkrapport staat verder in schril contrast met het smeerolie-lek in augustus in het nucleaire gedeelte van de centrale. Je gaat je toch afvragen wat er dan nog mis kan gaan in de 75% "minst veilige" westerse kernreactoren...
Een recente poging van Laka om de voorwaarden van het Borssele Convenant vast te leggen in de vergunning van de kerncentrale mislukte: de Raad van State verwierp die eis. En de afspraak dat de eigenaars van Borssele een "extra inspanningen zullen plegen om additionele CO₂-besparingen te realiseren” is niet nagekomen.
Daarmee blijft het Convenant niet afdwingbaar een wassen neus. Maar dat zeggen we al een tijdje. Hoed u voor commissies!