Urenco stapt uit het consortium dat de door Urenco zelf ontwikkelde U-Battery kernreactor ontwikkelt. Officieel omdat Urenco haar activiteiten en strategie re-prioriteert, maar ook omdat "having exhausted its attempts to secure the commitment of new commercial investors". Ze ziet er blijkbaar weinig heil meer in omdat ze geen investeerders kunnen vinden. Het is onduidelijk hoe het verder met het project gaat, daar laat het consortium zich nog niet over uit "It is too soon to answer about the future of the project. The focus for now is on transferring the intellectual property and securing new opportunities for the employees."

Al sinds 2008 is Urenco bezig een 'micro-kernreactor; te ontwikkelen: de U-battery, met de U van Urenco. Het project is gestart in samenwerking met de Technische Universiteit in Delft en het Dalton Nuclear Institute van de Universiteit van Manchester. Urenco is een samenwerkingsverband aangegaan met een aantal bedrijven in het U-Battery consortium. Als splijtstof gebruikt de U-battery zogeheten Triso-brandstof, dat bestaat uit hoger verrijkt laagverrijkt uranium (of HALEU). We vonden het altijd al merkwaardig dat uraniumverrijker Urenco een kernreactor ontwerpt waarvoor verrijkt uranium noodzakelijk is dat ze zelf niet mag verrijken. Dit zou ook een reden kunnen zijn waarom ze er uitstappen: in de VS, waar Urenco hoopte hoger te mogen verrijken, gaan alle contracten Urenco’s neus voorbij: die gaan naar Centrus. Dat heeft ongetwijfeld ook te maken met het feit dat HALEU deels militaire implicaties heeft (zie meer in hoofdstuk 6 van Laka’s Urenco-brochure) en de V.S. daar een volledig Amerikaans bedrijf en technologie voor nodig heeft, dat niet gehinderd wordt door internationale (non-proliferatie) verdragen.

Kleine en heel kleine kernreactoren (SMRs: Small Modular Reactors) zijn de nieuwe hoop van de nucleaire industrie. Volgens U-Battery is er veel belangstelling voor; vooral in Canada, waar het gebruikt zou gaan worden om afgelegen gebieden waar het niet rendabel is stroomkabels te trekken toch van elektriciteit te voorzien. Stroom op afgelegen gebieden is het belangrijkste verkoopargument: Uit onderzoek blijkt dat ze voornamelijk ontwikkeld worden om op moeilijk begaanbare locaties olie, teerzand en gas te kunnen winnen. De Akademik Lomonosov, de Russische drijvende kernreactor, is bijvoorbeeld bedoeld om in het Noordpool-gebied fossiele brandstoffen te kunnen exploreren en exploiteren. De U-Battery die Urenco in samenwerking met Canada ontwikkelde, moest vooral het ontginnen van teerzand in onherbergzame gebieden mogelijk gaan maken. En zo zijn er meer voorbeelden. Het lijkt er daarom op dat de mini-kernreactoren die momenteel ontwikkeld worden de klimaatcrisis alleen maar gaan verergeren.

Lees ook het achtergrondartikel van Herman Damveld over SMR’s die nu in ontwikkeling zijn.