Volgens NRG in Petten is er wereldwijd nog onvoldoende kennis en data aanwezig om de levensduur van kerncentrales te verlengen tot meer dan veertig jaar. Een nieuw onderzoek van NRG moet daar verandering in brengen. Enkele jaren geleden werd de levensduur van de kerncentrale in Borssele –mede op informatie van NRG- verlengd van 40 naar 60 jaar. Maar op basis waarvan als er internationaal onvoldoende kennis aanwezig is?

In een aankondiging van het nieuwe onderzoeksprogramma van NRG, het STRUMAT-project, stelt NRG dat de meeste lichtwaterreactoren (zoals de kerncentrale in Borssele) “zijn ontworpen voor een periode van veertig jaar”. Het staal in het reactorvat “degradeert onder invloed van de neutronenstraling in de reactorkern.” Maar onafhankelijke toezichthouders voeren “periodieke monitorprogramma’s uit op het staal in het reactorvat om vast te stellen of de kerncentrale veilig in bedrijf gesteld kan worden.”

En dan volgt een onthutsende alinea: “Deze monitoringsprogramma’s zijn ontworpen voor veertig jaar. Daarom ontbreekt het in de wereld aan voldoende kennis en data over hoe het staal veroudert na die periode. Om de levensduur van bestaande kerncentrales te verlengen tot 60 of 80 jaar moet er meer inzicht komen in deze processen en de eventuele ongunstige verandering van de eigenschappen van het metaal.“

Dus volgens NRG weten we nog niet voldoende om kerncentrales langer in bedrijf te laten dan 40 jaar. Merkwaardig. In september 2011 schreef NRG –ondanks de blijkbaar onvoldoende aanwezige kennis- een 56 pagina’s tellende 'bewijsvoering' voor EPZ over de LTO (Long Term Operation) van de kerncentrale.

Onzekerheid over “eventuele ongunstige verandering van de eigenschappen van het metaal”  was één van de argumenten van Laka en Greenpeace in de juridische procedures tegen de verlenging van de levensduur van de in 1973 in bedrijf genomen kerncentrale Borssele. In die procedure ging het bijvoorbeeld over de risiso-analyse. We voerden aan dat die veranderde door de verlengde levensduur o.a. door stralingsinvloeden op het staal van het reactorvat. De minister was het daar niet mee eens. Hij stelde “dat de verouderingsprocessen worden beheerst waardoor vastgestelde limieten niet worden overschreden. De bij het bestreden besluit verleende vergunning is volgens de minister derhalve niet van invloed op een of meer gegevens uit de risicoanalyse.” De Raad van State was het daar mee eens en verwierp de beroepsgrond.

Jaren later blijkt er onvoldoende “kennis en data over hoe het staal veroudert na die periode” aanwezig te zijn en kondigt NRG daar een onderzoeksprogramma over aan.

Onzekerheid over de invloed van de levensduur op de veiligheid zou zeker een reden moeten zijn om de kerncentrale Borssele snel te sluiten.