Nog net op tijd, want 13 maanden na het verslagjaar is wel de absolute limiet voor publicatie van de jaarcijfers, in dit geval is dat dus 1 februari 2015. Niet dat er vreselijke sancties op staan, maar voor raad van commissarissen en directie kan het consequenties hebben: die worden dan hoofdelijk aansprakelijk.
Net op tijd dus. En, niet onverwacht, het is een jaarverslag in mineur: 2013 was dan ook geen goed jaar. Eind 2013 waren alle nucleaire faciliteiten bij NRG buiten bedrijf, we hebben er toen meermalen over geschreven. Intern was er gerommel over de gebrek aan veiligheidscultuur. De controle-instantie KFD was niet erg tevreden. Het wordt allemaal, maar soms summier, in het jaarverslag beschreven, maar wel met de nadruk op dat het ondertussen allemaal veel beter is. Met een optimistische blik naar voren. Zoals in het voorwoord wordt gezegd: ”Het is het afgelopen jaar bij NRG niet alleen kommer en kwel geweest”. Nee, dat zal wel niet, maar wel bijna!
Een van de positieve punten? Er is een conflict met een vereniging OMEN van oud-medewerkers over de indexatie van pensioenen. In 2013 heeft de Hoge Raad het vonnis van het gerechtshof vernietigd waarin de Stichting ECN werd opgedragen de pensioenen te indexeren, hoewel dit de draagkracht van ECN en NRG te boven gaat. Maar helaas: OMEN gaat de claim opnieuw voorleggen aan het gerechtshof, dus die onzekerheid blijft.
Verder veel aandacht in het jaarverslag voor de structuur van NRG en (moederbedrijf) ECN. Die gaat veranderen, men gaat er op studeren hoe dat beter kan.
En dan de financiën
Was er in 2012 nog een positief bedrijfsresultaat van 258.000 euro (jaja, op een omzet van 74 miljoen) in 2013 was er een verlies van ruim 7 miljoen. En ook in 2014, zo wordt al vast aangekondigd, zal er nog een verlies zijn. Tussen haakjes: een van de Kernwaarden van het bedrijf is: Financieel robuust!
Maar financieel gaat het dus niet goed. Vorig jaar (mei 2014) was er zelfs sprake van een mogelijk faillissement, maar om daar het precieze van te weten, moeten we ws. wachten op dat jaarverslag. Wel was er toen een financiële injectie nodig door het Rijk van 82 miljoen euro. De 82 miljoen zijn nodig om de HFR in bedrijf te houden tot dat de Pallas in bedrijf komt (als dat ooit gebeurd). Private financiers wilden dat niet financieren, dus moest het rijk dat doen. En deed het ook, met de stellige belofte dat het om een lening ging die binnen 10 jaar terug betaald zou worden uit de opbrengst van de HFR.
Als we wat oude jaarverslagen uit de kast trekken blijkt hoe naïef dat idee is. Zoals uit bijgaande tabel blijkt is er de afgelopen 15 jaar nauwelijks winst gemaakt, terwijl de basisbijdrage van het Rijk (zeg maar subsidie: nu nog zo’n kleine 9 miljoen) de komende jaren verder afgebouwd zal worden.
