Publicatie Laka-bibliotheek:
Almelo en de Non-Proliferatie (1977)
| Auteur | J.van Ginkel, H.J.Neuman, C.J.Visser |
![]() |
1-01-8-30-40.pdf |
| Datum | maart 1977 |
| Classificatie | 1.01.8.30/40 (URENCO/UCN - ALGEMEEN) |
| Voorkant |
|
Uit de publicatie:
ALMELO EN DE NON-PROLIFERATIE Algemeen Steeds meer landen krijgen het in hun vermogen kernwapens te maken. Dat is een van de meest zorgwekkende verschijnselen van deze tijd. Het streven om een dergelijke verspreiding van het kernwapenbezit tegen te gaan wordt meestal aangeduid met de term "non-proliferatie". Heel in het algemeen is thans de vraag aan de orde of dit streven misschien niet is mislukt. Is het eigenlijk nog wel mogelijk de verspreiding van het kernwapenbezit - de proliteratie dus - tot staan te brengen, laat staan ongedaan te maken? Meer in het bijzonder is het van belang te onderzoeken of op dit punt een rol is weggelegd voor Nederland, en zo ja welke. Deze laatste vraag beheerst een groot deel van de discussie voor zover die thans over dit onderwerp in ons land wordt gevoerd. De bedoeling van deze publikatie is het belichten van enkele achtergronden die voor het vinden van een antwoord van betekenis zijn. In het onderstaande treft de lezer lang niet alles aan, wat er over het proliferatie- vraagstuk of over de kernenergie in het algemeen valt te zeggen of te weten. De samenstellers hebben zich bewust tot enkele hoofdlijnen beperkt. Bij de discussie in Nederland wil het nogal eens gebeuren dat verschillende zaken door elkaar worden gebaald. De verwarring is daardoor vaak groot. Het al of niet leveren van verrijkt uranium aan Braziliƫ staat bijvoorbeeld in feite los van de vraag welke capaciteit in de toekomst de ultracentrifugefabriek in Almelo moet hebben. Bij de ene kwestie speelt de tijdsfactor ook een geheel andere rol dan bij de andere: het zgn. "civil agreement" over de levering van kernbrandstof aan Braziliƫ moet uiterlijk 1 april a.s. zijn bevestigd. Een eventuele vergroting van de capaciteit van Almelo kan daarentegen worden bezien in het licht van een nieuw non- proliferatiebeleid dat misschien pas heel geleidelijk gestalte kan krijgen. Een besluit daarover zou ook niet vooruit behoeven te lopen op weer een heel andere vraag, namelijk of het aantal kerncentrales in Nederland al dan niet moet/mag toenemen. In deze publikatie zal worden geprobeerd de discussie op een ander plan te brengen en haar te plaatsen in het kader van een nieuw non-proliferatiebeleid.

