Afgelopen dinsdag, 9 mei, is Rob Boogert op 59-jarige leeftijd in Den Haag overleden. Vrijwel iedereen die de laatste decennia wel eens tegen kernenergie of kernwapens heeft gedemonstreerd, is hem, vaak zonder dat te beseffen, wel tegengekomen; als mede-demonstrant, bij het uitserveren van eten, maar waarschijnlijk vooral in een van z’n vermommingen in het straattheater dat hij samen met Elise ontelbare malen speelde. De uitvaart vindt in besloten kring plaats. Afscheid nemen kan op maandag 15 mei van 19:00 tot 20:00 uur in de aula van de begraafplaats Oud Eik en Duinen in Den Haag. Het overlijdensbericht van de familie staat op Indymedia, waar je ook je herinneringen, anekdotes en foto's kunt plaatsen.

Zo veel herinneringen aan Rob, al die keren dat hij met Elise de atoomlobby te kakken zette met het straattheater. Of als ‘gewoon’ activist bij talloze demonstraties tegen kernenergie, tegen kernwapens, acties bij Volkel of Soesterberg; zo vaak eten van hem gekregen.

Een van de dierbaarste herinnering aan Rob is een dag, lang geleden, dat we samen – waarvoor weet ik niet meer – voor de rechter stonden. Het kan niet de enige keer geweest zijn, maar deze staat me nog goed bij. Dat Rob heel vriendelijk maar indringend zijn verklaring besloot met de tekst van ‘Wie zwijgt stemt toe’ van Bots: Spreken is zilver en zwijgen is goud / Maar als je te lang op je zwijgen vertrouwt / Ontdek je pas later met een stevige kater / Het is enkel klatergoud wat er blinkt. / Waardoor je vergeven van gelovig streven / En onmondig beleven in zwijgen verzinkt. / Dan maak je je ook voor jezelf niet meer moe. / Door iets wat je nooit wilde weten: / Wie zwijgt stemt toe...