Eind vorige week zijn de vragen beantwoord die Liesbeth van Tongeren (GL) had gesteld over uraniumspeculatie bij Urenco. Aanleiding voor haar vragen was het bericht in Kernenergienieuws over uranium van Goldman Sachs bij Urenco.

In de antwoorden helaas veel wolligheid en het zorgvuldig vermijden van de heikele punten. Hieronder een paar punten waar we verder op in gaan. Een ander punt in verband hiermee is de behandeling van ons bezwaar tegen transportvergunningen naar Urenco.

Minister Kamp stelt in zijn antwoorden dat Goldman Sachs met haar dochter Nufcor alleen speculeert met Zuid-Afrikaans uranium.

De voorganger van Nufcor International, Nuclear Fuels Corporation of South Africa, was in de jaren zestig inderdaad opgericht om dat Zuid-Afrikaanse uranium te verhandelen. Echter, in 1999 werd Nufcor International Ltd. opgericht in Londen. Dat is de partij die, ook volgens de minister, nu bij Urenco met uranium blijkt te speculeren. En dat zijn geen Zuid-Afrikanen.
Dan volgt een verhandeling waaruit moet blijken dat Goldman Sachs in strijd met het Euratom-verdrag wel degelijk uranium bij Urenco kan bezitten. Maar dat is slechts van toepassing op bedrijven van buiten de EU. En aangezien Goldman/Nufcor dus gewoon in Londen is gevestigd, is het hier niet relevant. Alleen zo laat Kamp de Kamervraag (8) over hoe het precies zit met het eigendom van speculatie-uranium bij Urenco, dus wel onbeantwoord.

Ook werpt Kamp een rookgordijn op over welke bedrijven er speculeren met uranium: “[B]edrijven die directe klanten van Urenco zijn”, aldus de Minister van Economische Zaken. Maar Nufcor was toch juist geen klant van Urenco?

Van Tongeren vroeg verder hoe de uraniumspeculatie in zijn werk gaat. Uit het antwoord hierop lijkt het wel alsof Kamp's ambtenaren van niets wisten, Urenco maar hebben gebeld, wat hebben opschreven, en hopen dat het weer overwaait.

Ten slotte vroeg Van Tongeren of speculatie bij Urenco van invloed is op de totale hoeveelheid verrijkt uranium. Dat maakt namelijk nogal uit, want uranium wordt met alle risico's van dien naar Urenco in Almelo getransporteerd. Daarnaast moet Nederland tonnen aan verarmd uranium die vrijkomen bij uraniumverrijking voor eeuwig opslaan als gevaarlijk kernafval. Als het door een financieel trucje bij Urenco goedkoper is dan elders om uranium te verrijken, en er meer dan het absolute minimum aan uranium in Nederland wordt verrijkt, dan zet Laka grote vraagtekens bij deze feitelijk overbodige transporten en bij de uitbreiding van de uranium opslag bij de kernafvalopslag Covra. Minister Kamp stelt dat “speculatie geen invloed heeft op de totale hoeveelheid verrijkt uranium bij Urenco of in de gehele markt voor verrijkt uranium”. En dan weten we dus drie keer niets.

Genoeg aanleiding voor aanvullende vragen dus.

Een volgende kwestie die naar aanleiding van de recent bekend geworden uranium speculatie aan de orde komt is de behandelingen van het bezwaar van Laka tegen transportvergunningen van en naar Urenco. Omdat speculatie geen officiële rechtvaardiging is voor het vervoeren van radioactieve stoffen, maakte Laka recent bezwaar tegen afgegeven transportvergunningen.