Donderdag 7 november was de behandeling van het beroep bij de Raad van State van Laka (en 36 anderen) en Greenpeace (en anderen) tegen de vergunning van de minister van EZ voor levensduurverlenging van de kerncentrale Borssele tot 2034. Het is niet de eerste keer dat Laka meedoet in een procedure bij de Raad van State. Wel de eerste keer dat we dat alleen doen, de andere keren hadden we ons gevoegd. Nu hebben 36 mensen zich bij ons gevoegd. En dat is een groot verschil.
We hadden natuurlijk de zitting gehad in de voorlopige voorziening een maand geleden -die niet best voor ons afliep, door een vormfout onzerzijds is die voorlopige voorziening niet in behandeling genomen, hoewel er wel een zitting was - we wisten dus ongeveer hoe het zou gaan. Maar het blijft een bijzonder gebeuren waarin regeltjes, procedures en terminologie een grote rol spelen. En ervaring en presentatie.

En weer ging het in het begin over ontvankelijkheid, niet alleen van ons, maar EPZ, in de persoon van advocaten van Stibbe, legden zelfs uit dat ook Greenpeace en degenen die zich bij hen gevoegd hadden (Wise, Noordelijke Ondergrond Afval Vrij) ook niet-ontvankelijk waren, want het ging immers om veiligheid van kernenergie en het stond ook niet bij hen in de statuten dat ze zich bezig hielden met veiligheid van kernenergie.
Vragen ook opnieuw over de statuten van Laka die weliswaar spreken van informatievoorziening en voorlichting, maar de staat van dienst als actiegroep van Laka spreekt volgens ons, voor zich.

Maar er ontspon zich iets later ook een interessante discussie over de 20 kilometer zone waarbuiten mensen niet belanghebbend zouden zijn en dus niet-ontvankelijk. Iets dat wij uitgebreid bekritiseren. Met onder andere het voorbeeld van het drinkwater in Tokio (200 km) dat na Fukushima een hoeveelheid jodium-131 bevatte boven de gezondheidsnorm van baby's. Maar zoiets als in Japan dat kon in Nederland niet gebeuren dus, aldus het ministerie.

Een ander discussie punt was het "badkuipmodel". Een model die de vorm van een lijn in een grafiek aangeeft van het aantal storingen in (kernenergie) installaties: net na het opstarten veel, dan een relatief lange periode met weinig storingen en dan langzaamaan meer met steeds een sterkere groei aan het einde als de installatie een "oud beestje" is.

De Raad maakte er nog wel een punt van dat het misschien wel zo is dat de kerncentrale niet langer open mag blijven (de vergunning voor onbepaalde tijd) maar materieel lijkt er toch wel wat te veranderen met de procedure tot levensduurverlenging tot uiterlijk 2034. Die extra 20 jaar, had toch echt wel met het Convenant te maken uit 2006 die dat regelde. Nee, was het verweer, die 20 jaar is min of meer toevallig gekozen. En als de vergunning vernietigd wordt verandert er niets. Dan vervalt de vergunning tot 2034, maar is de oude vergunning (voor onbepaalde tijd) weer van kracht. Dan is er weliswaar geen geldig veiligheidsrapport (wat in de vergunning wordt geëist), maar daar zal EPZ dan netjes voor zorgen.

Na drie uur zitting was het afgelopen en deelde de voorzitter mee dat ze over zes weken uitspraak zou doen, maar dat we niet vreemd op moesten kijken als dat wat langer duurde (in verband met kerst en oud en nieuw veronderstellen we dan maar). Dat zou dus zo maar 2014 kunnen worden.

En onze inschatting? Soms werd er zo kritisch doorgevraagd dat de tegenpartij zich genoodzaakt voelde in het defensief te schieten. Maar dat kritisch doorvragen gebeurde ook bij ons (Greenpeace en Laka). Maar, zoals een van de rechters zei, een vraag is geen mening. En uit de zitting van de voorlopige voorziening bleek ook al dat je uit het verloop van de zitting weinig conclusies kunt trekken.
Wachten op de uitspraak dus, eind dit jaar, of begin 2014.

Ons mondelinge openingspleidooi is hier te lezen. Alle andere stukken via deze link.