Volgens de World Meteorological Organization (WMO) zijn kerncentrales deel van de energie-infrastructuur dat een “aanzienlijk” risico loopt door de gevolgen van de klimaatverandering. Behalve het probleem dat thermische reactoren en ook kerncentrales grote hoeveelheden water gebruiken, zijn ze ook vaak gebouwd op locaties waar nu al ‘waterstress” is. Volgens de WMO geldt dat nu voor 15% van de bestaande kerncentrales en zal dat percentage de komende twintig jaar toenemen tot een kwart van alle kerncentrales.
Kerncentrales hebben enorme hoeveelheden water nodig. We hebben er vanaf (2014 al vaker over geschreven en regelmatig wordt voor een tekort aan (zoet)water gewaarschuwd. De auteurs van het Wereldwaterreport in 2015 van de Unesco (‘Water for a sustainable world’) waren toen ook al duidelijk: omdat steenkool- gas- en kerncentrales heel veel water gebruiken moet de steun aan zon en wind drastisch omhoog: “In terms of water impacts, wind and solar PV are clearly the most sustainable forms of power generation.”
Naast het probleem dat kerncentrales heel veel water gebruiken is ook de locatie van kerncentrales in veel gevallen problematisch en zorgt voor steeds grotere problemen in verband met klimaatverandering. Afgelopen zomer zagen we het opnieuw: droogte zorgt voor het stilleggen of verminderen van de capaciteit. Maar ook wat het voor kerncentrales betekent aan rivieren die het vooral van smeltwater moeten hebben.
In haar laatste rapport (2022 State of Climate Services: Energy) zegt de Wereld Meteorologische Organisatie dat de bestaande energie-infrastructuur al "onder druk staat" en dat klimaatverandering waarschijnlijk directe gevolgen zal hebben voor de brandstofvoorziening, de energieproductie en de fysieke veerkracht van bestaande en toekomstige energieprojecten. Vooral het risico van overstromingen en droogte wordt benadrukt. In 2020 was 87 % van de wereldwijd opgewekte elektriciteit uit thermische, nucleaire en hydro-elektrische systemen rechtstreeks afhankelijk van de beschikbaarheid van water, aldus de WMO, maar sommige van deze productie-faciliteiten bevinden zich in gebieden waar waterstress heerst. Volgens de WMO bevind een derde van de thermische centrales die voor koeling afhankelijk zijn van de beschikbaarheid van zoet water, zich al in gebieden met waterstress, net als 15 % van de bestaande kerncentrales - een percentage dat in de komende twintig jaar zal stijgen tot 25% – en 11 % van de hydro-elektrische capaciteit. Ongeveer een kwart van de bestaande waterkrachtdammen in de wereld, en bijna een kwart van de geplande dammen, bevinden zich in stroomgebieden met een "gemiddeld tot zeer hoog risico" op waterschaarste, aldus de WMO.
Ook dit rapport stelt weer [blz. 6]: “De totale hoeveelheid water (in de hele cyclus) dat gebruikt wordt om elektriciteit op te wekken met zonne- en windenergie is aanzienlijk lager dan voor meer traditionele technologieën, zoals thermo-elektrische centrales, op basis van fossiele brandstoffen of kernenergie. Een overgang naar hernieuwbare energie vormt daarom een essentiële bijdrage tot het verlichten van de toenemende mondiale waterdruk."
Dus: aan de slag! No time to waste!