Vijf jaar na het Duitse besluit te stoppen met kernenergie en alle kerncentrales te sluiten, zijn de regeringspartijen het eens geworden over een wet die de gevolgen van de Atomausstieg moet regelen. De tijdelijke en definitieve opslag van het kernafval is volgens de wet voortaan de verantwoordelijkheid van de regering. Wel moeten de energieconcerns Vattenfall, Eon, RWE en EnBW, die de kerncentrales beheren, tot 2022 ruim 23 miljard euro betalen in een fonds waarmee de opslag moet worden georganiseerd. Als het duurder wordt (niet heel erg onwaarschijnlijk) zijn niet de vervuilers verantwoordelijk, maar de staat. 'Afscheid van het vervuiler-betaald-principe’ noemen milieuclubs deze deal (dit is in Nederland al lang praktijk). Voor de ontmanteling van de kerncentrales blijven de energieconcerns verantwoordelijk. De acht kerncentrales die nu nog in bedrijf zijn, moeten uiterlijk in 2022 allemaal gesloten zijn. De wet moet nog wel worden goedgekeurd door de Bondsdag en de Bondsraad.
Categoriearchief: Duitsland
Duitse milieu-minister wil Urenco Gronau stilleggen
Milieuminister Barbara Hendricks (SPD) wil binnen de Duitse regering toch ijveren voor de sluiting van de Urenco uraniumverrijkingsfabriek in het Duitse Gronau, net over de grens bij Enschede. Dat bericht de Rheinische Post die beschikt over een brief van haar (gedateerd 26 juli) aan de milieuminister van Noord-Rijn Westfalen Johannes Remmel. Er is weliswaar geen consensus binnen de regering (CDU/SPD) over sluiting maar „Nichtsdestotrotz bin ich vor dem Hintergrund Ihrer sehr nachdrücklichen Forderung gerne bereit, die Möglichkeit einer neuen politischen Einigung zu einer Stilllegung der Anlage in Gronau innerhalb der Bundesregierung und mit dem Koalitionspartner zu erörtern" (desalniettemin is ze graag bereid nog een keer de mogelijkheid van een akkoord over de sluiting van Urenco binnen de coalitie te bespreken). Lees verder
Duitsland op zoek naar kernafvalopslag die een miljoen jaar veilig is
(Herman Damveld) De Duitse regering heeft drie jaar geleden een commissie ingesteld die zich bezig moest houden met het zoeken naar een opslagplaats voor radioactief afval. Op 5 juli publiceerde ze haar 'Abschlussbericht'. De commissie heeft geen oplossing kunnen vinden maar wel een kompas uitgezet, een route naar de eindberging.
Bij die route was de kwestie Gorleben al die drie jaar een probleem. De zoutkoepels aldaar werd zo’n 40 jaar geleden aangewezen voor de eindberging. Daar is een hevige discussie over geweest, ook binnen die commissie. Er is namelijk vastgesteld dat er geen volledig afsluitende laag boven de zoutkoepel is. En dat is nu wel een centrale eis waar de eindberging aan moet voldoen. Daarom vinden sommigen dat Gorleben af zal vallen tijdens de route. Anderen vinden dat Gorleben nu al uitgesloten had moeten worden. Lees verder
Duitse milieuministers: kernuitstap voltooien door sluiting Gronau en Lingen
De Duitse deelstaatministers van milieu hebben besloten dat de uraniumverrijkingsfabriek in Gronau en de brandstofstavenfabricage in Lingen gesloten moeten worden. De ministers besloten daartoe om de ‘Atomausstieg zu vollenden’ (de kernuitstap te voltooien). De verrijkingsfabriek in Gronau wordt door velen gezien als een blinde vlek in de ‘Atomausstieg’: na 2011, toen daartoe besloten werd, is nooit serieus op beleidsniveau gepraat over sluiten. Dat zal met deze beslissing moeten gaan veranderen.
De fabriek in Lingen is eigendom van het Franse Areva. De uraniumverrijkingsfabriek in Gronau is van het Nederlands-Duits-Britse consortium Urenco, die ook een dergelijke fabriek in Almelo hebben.
Duitse kerncentrale: radioactiviteit lozen tijdens overtrekken Tsjernobyl-wolk
Vlak na Tsjernobyl, op 4 mei 1986, was er een ongeluk in een kerncentrale in het Duitse Hamm, waarbij radioactiviteit vrijkwam. Het was de aanleiding om de reactor, die nog maar net in bedrijf was, definitief stil te leggen. Een 83-jarige ex-werknemer, zegt nu dat de lozingen van radioactiviteit een beslissing was van het management dat gebruik wilde maken van de verhoogde straling aanwezig in de biosfeer uit Tsjernobyl. Er waren problemen met de regelstaven en het transporteren in de kern van de brandstof. Die zat in de experimentele thoriumreactor in bolletjes (kogels). Die bleven echter steeds klem zitten in de leidingen. Iemand kwam toen, volgens Hermann Schollmeyer, op het idee om de leidingen met helium schoon te blazen: “Wegen der Tschernobyl-Wolke würde das doch ohnehin niemand bemerken” (door de Tsjernobyl-wolk zou dat toch niemand in de gaten hebben), hadden ze bedacht. Lees verder
Duitsland: Nationaal programma eindberging radioactief afval
Gisteren heeft de Duitse regering het nationaal plan kernafval gepubliceerd (Nationales Entsorgungsprogramm). Het blijkt dat er veel meer kernafval is als tot nu toe aangenomen, nl 600.000 m3, voor een groot deel laag- en middelradioactief afval. De eindopslag voor laag- en middelradioactief afval bij schacht Konrad komt wel in 2022 definitief in bedrijf. De ruim 126.000 vaten die opgegraven moeten worden uit de zoutmijn Asse omdat ze lekken, moeten herverpakt worden: De vaten op zich zijn 47.000 m3 en na herverpakking gaat het om 200.000 m3. Het Asse-afval zal niet in Schacht Konrad opnieuw opgeslagen worden, maar in de nog te realiseren eindopslag voor hoogradioactief afval. Maar aangezien die er op z’n vroegst in 2050 is, moet er ook nog een tijdelijke opslag gevonden worden voor het radioactief afval uit Asse. Lees verder
Responses after Chernobyl and Fukushima. A comparative analyses of Germany and The Netherlands
New publication: Responses after Chernobyl and Fukushima. A comparative analyses of Germany and The Netherlands
The worldwide reactions on the nuclear disaster at Chernobyl (Ukraine, 26 April 1986) were quite different in different countries. So were the worldwide reactions on the nuclear disaster at Fukushima (Japan, 11 March 2011). On both governmental level as well as on a public level. This article is a comparative overview of the worldwide responses two both disasters, with (West-) Germany and the Netherlands as amplified examples.
It is clear it will take some time to analyze the precise consequences of the Fukushima nuclear disaster on a political level, as well as for the future of nuclear power in general. Nevertheless, this is a first attempt, focusing on the differences compared to Chernobyl in two neighboring countries.
Cramer: ‘Problemen Asse geen invloed op eindberging afval’
Minister Cramer heeft (mede namens de minister van EZ) in antwoord op vragen uit de Kamer (van 30 maart, naar aanleiding van problemen met ondergrondse opslag van kernafval in zoutlagen in het Duitse Asse) gezegd dat opslag in de diepe ondergrond een optie blijft en dat er een fundamenteel mijnbouwkundig verschil is tussen een speciaal gebouwde eindbergingsfaciliteit en een oude zoutproductiemijn zoals die in Asse. Uit onderzoek van NRG blijkt dat "de problemen in de Asse-mijn geen invloed hebben op de wetenschappelijke conclusies over de geschiktheid van steenzout als gastgesteente voor eindberging".
Maar, zegt Cramer letterlijk: "Na een periode van tenminste 100 jaar is zoveel radioactief materiaal opgespaard dat dit" (economische haalbaarheid, laka) "wel het geval is."
Wat nu? Chantage?? Betekent dit, dat we niet eens met kernenergie kunnen stoppen, zelfs als we dat willen, omdat anders de eindberging economisch onhaalbaar is?
Vattenfall koopt Nuon
Het Zweedse energiebedrijf Vattenfall neemt Nuon over voor een bedrag van 8,5 miljard euro. Hoewel VROM-minister Cramer positief is ('Vattenfall is een voorbeeld voor de gehele energiesector') zijn andere partijen dat toch een stuk minder. Bijvoorbeeld over het feit dat bijna een derde van de stroommix bestaat uit kernenergie (31%), 22% uit waterkracht, iets meer dan 1 procent anders duurzaam en toch nog bijna voor de helft (46%) uit fossiel. Greenpeace bijvoorbeeld hekelt het feit dat Vattenfall in Duitsland een bruinkoolcentrale aan het bouwen is: 'Slechter voor het klimaat kun je het niet bedenken'. Maar ook de Zweedse Groenen zijn ontevreden en noemen Nuon een te vies bedrijf om te kopen. Na een serie ongelukken in de Noord-Duitse kerncentrales Kruemmel en Brunsbuettel in 2007 verloor het bedrijf 250.000 klanten in Duitsland, wegens een 'gebrek aan vertrouwen' zoals Vattenfall dat zelf noemde.
Kalkar, kroniek van een eeuwige belofte
Het onderzoeks radioprogramma Argos komt met de onthulling dat de deelstaat Noordrijn Westfalen al in 1985 intern besloten had dat de kweekreactor in Kalkar niet in bedrijf zou komen. Toch duurde het nog tot 1991 voordat de electriciteitsmaatschappijen definitief de handdoek in de ring gooiden. Dit alles staat beschreven in het vandaag verschenen boek "De Angstreactor. Kalkar, kroniek van een eeuwige belofte". Auteur en Argos medewerker Kees van den Bosch komt tot deze conclusie na uitgebreid archieven onderzoek. Het boek over Kalkar ligt vanaf vandaag in de winkel.