Vandaag op FTM: Als het aan de voorstanders ligt, is de wereldwijde opwekking van kernenergie in 2050 verdrievoudigd. Maar het winnen van uraniumerts is ingrijpend voor mens en natuur, vooral op plekken waar die al kwetsbaar zijn. Zoals in het Afrikaanse land Niger. Daar hebben de mijnen vooral veel radioactief afval en een hoog sterftecijfer opgeleverd, terwijl de beloofde rijkdom naar het Westen vloeide.
Uit het artikel:
‘Waar vrijwel zeker uranium uit Niger verwerkt wordt,’ vertelt een medewerker van Laka, ‘is in de uraniumverrijkingsfabriek van Urenco in Almelo. Hoewel hun standaardantwoord is dat ze dat niet weten: ze zijn niet de eigenaar van het uranium, ze leveren alleen een dienst – verrijken – en de klant levert het uranium. Maar ze zouden het wel kunnen weten.’
Een woordvoerder van Urenco ontkent desgevraagd niet, maar schrijft in een uitgebreide mail onder meer dat Urenco ‘due diligence’ uitvoert bij zijn klanten en leveranciers en dat het ‘een sterke focus heeft op governance en ethiek’.
Na de invasie in Oekraïne is de Russische nucleaire sector nog steeds uitgezonderd van internationale sancties. Daarom is het belangrijk om een goed beeld te hebben van de Russische afhankelijkheid van de Europese kernenergiesector. Daarvoor is het Jaarverslag van vorig jaar van het gezamenlijke ‘inkoopbureau’ van de Europese Unie, de Euratom Supply Agency, een goede graadmeter. Wat blijkt: Europa is voor 97% van haar uraniumbehoefte afhankelijk van landen van buiten de EU, 16,9% van dat uranium komt uit Rusland. Die afhankelijkheid van Europa van de Russische nucleaire sector - en omgekeerd - blijkt dus nog aanzienlijk. 